......

ανθρωπόΦως

 Ειμαι αυτό που ανατελλει

Αυτό που ερχεται  .. παντα

Το αυριο ανηκει  σε μενα

Και τα αδερφια  μου

Την ανουσία της υπαρξης  ξεγελασα

Το μικρο βημα εκανα

Ειδα το τιποτα και αποστρεψα το βλεμμα

 τον  εαυτο μου διεκρινα  στο σκοταδι
και αναταραχτηκα

με συμπονεσα  και σπαραξα

θυμωσα  με τον ανθρωπο  μεσα  μου

 Εκλαψα  

Φωναξα με σπασμενα δοντια

Τα ματια εκλεισα
  και τα ανοιξα

Τον πονο μου γκρεμισα

τον λαβωμενο μου εαυτο προστατεψα

Και  αποδεχτηκα

Αγαπησα τη σταλα της βροχης

Την ζωη αισθανθηκα

Ειδα όλα σου τα χρωματα

Και αγαλίασα

Αληθεια θελω  και ειρηνη

Την υλη δεν  ζηλεψα

Τον χρονο δεν   πιστεψα

Την αγαπη δεν προδωσα

Δικο μου δεν ισχυριστηκα

Ουτε  επιβληθηκα

Τον ανθρωπο στον ωμο κουβαλω

Μαζι να παμε στη συνειδηση

Με το νερο ομοιασα

 λογο απελευθερωσα

το αρχαιο ενσαρκωθηκα

την φθορα αρνηθηκα

Την μαγεια ζωντανευσα

Την ορμη  σκοπευσα

Και  την πιστη θαυμασα

Και αν δεν ανοιξα  ακομη καμια πορτα

Στην ψυχη μου

Αγαπω να πεταω πανω από το τιποτα

στις λασπες να κυλιεμαι  

και στα βαθη τα σκοτεινα να ασφυκτιω

Μονο κρατα το σκευος καθαρο

 ειμαι εμεις

Αυτό που γινομαστε

ερχομαι

αντιφασιστας

Αντιφασιστας

Ποτε δεν μου αρεσε αυτή η λεξη

Εχει μεσα του τον φασιστα

Τι θα πει αντιφασιστας?

Είναι ο αντιθετος του φασιστα

Και ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω γιατι  πρεπει να αυτοπροσδιοριζομαστε

Ως αντιθετοι του φασισμου ,ως   αυτονοητοι

Γιατι κάθε πραξη μας να είναι αντιπραξη στον φασισμο

Και όχι πραξη καθαρα  δικη μας

Πραξη αλληλεγγυης  η ότι άλλο θες

Αλλα δικη μας

Γιατι  να δινουμε τοση αξια στον φασισμο

Ώστε να αντιπροσδιοριζομαστε ως αντιφασιστες

Ας λεμε και το  ασπρο  αντιμαυρο

Και το φως αντισκοταδι

Αν δεν εχουμε εμεις περιεχομενο να προταξουμε

Το αντι  δεν μπορει να  κρατησει

Και θα μεινουμε φασιστες

Στην πρακτικη μας..

Προτιμω την αλληλεγγυη

Από  τον αντιφασισμο

μεταναστες (μπ.μπ.)

Για τον όρο «μετανάστες».

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα το όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες»
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους.
Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη.
Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά.
Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ΄ναι, μα εξορία.
Εμείς απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ΄ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν΄ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτα απ΄ό σα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή!
Ακούμε ίσαμ΄ εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ΄ τα στρατόπεδά τους.
Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει.
Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ.
Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

περασμα

                                   
    ..  και ολα να τελειωσουν αυριο...



















 ...φτανει που βρηκες την αγαπη ...

ειμαι

βουδας

ο βουδας οργισμενος με τους ναζι  που
πηραν τη σβαστικα

virus

virus

anime  που εφτιαξαν φιλοι απο την ισπανια

σελήνη

 

  Χθες ονειρευτηκα ότι ειχε πανσεληνο παλι

Ότι καθομασταν αγκαλια και μπορουσαμε να πιασουμε το φεγγαρι