Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

αργοπεθαινει- (παυλος νερουδας)



 

















Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

r.i.p. ακριδα






 
















...σαν να σ ακουω παντου ..
ειναι κριμα που ψοφησες ετσι..
μοναχη στο μπαλκονι ..
ο θανατος ειχε ηδη κοκκαλωσει το γουνινο κορμακι σου...
και τα μυρμηγκια μπαινοβγαινανε στα αυτια σου..
..οταν σε βρηκα..
.. αχ  μικρη μου...

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

                                     
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου…

Mario de Andrade
Ποιητής, συγγραφέας, μουσικολόγος, ιστορικός τέχνης, κριτικός και φωτογράφος, από τη Βραζιλία (1893-1945).

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Ψαρευοντας τωρα από τον ωκεανο της αιωνιοτητας

   

                                                            (διαδραση για την κατανοηση του παροντος)




                                                




  Δεν ζω το τωρα
Ζω παντα τις αναμνησεις μoυ και τα θελω μου
ζω στο παρελθον και το μελλον

 

 μεσα στο μυαλο μου 
Δεν  καταλαβαινω  το τωρα..
Αυτης της στιγμης , που περναει
Τωρα
Τι είναι το τωρα?τι είναι η στιγμη
ελα να μαθουμε
Κλεισε τα ματια σου
Αδειασε..
 Παιρνε Ανασες
Επικεντρωσου μονο σ αυτό που κανεις..αναπνεεις…
Αναπνεεις και δεν σκεφτεσαι τιποτα
Εισπνεεις εκπνεεις 
καθως αναπνεεις  ..  αφουγγρασου..

Ακου..

 ακου

 ακους
...
 τον χτυπο της καρδιας σου…

αυτό το καρδιοχτυπι είναι το τωρα..
αυτή η στιγμη είναι ο χτυπος της καρδιας σου..
καμια σκεψη δεν χωραει στο τωρα
αν καταφερεις και συνειδητοποιησεις  το τωρα
θα εχουμε επιγνωση του τωρα σε διαφορετικες χρονικες στιγμες..
θα εχουμε παει στην αγγαλια του τωρα
σε διαφορετικα  τωρα
αλλα τωρα
   

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

...τον εβαλα

                                    


                                και γω ψηλα τον πηχη...
                              αλλα και συ ησουνα σαν φυλακισμενος
                                                      μεσα στα τειχη που χτισες..



    .         
                                             
                                                   

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

καλημερα





                                      

  καθε φορα που  λες καλημερα


                                               χαμογελαω..