μη φοβου ή ατακτες σκεψεις με αφορμη τη δολοφονια του π.φ.

  οταν η οργη
επανηλθε στα 'φυσιολογικα' επιπεδα
  και η λογικη γυρισε
εμεινε μια αγωνια στο μυαλο μου
να μη χυθει κι αλλο αιμα
αυτων των ανθρωπων αυτη τη φορα .
 εαν αυτο  συμβει
 και σκοτωθει ενας ακομα
 θα  εχουν νικησει
η βια θα  νικησει,
θα  μας εχουν φερει κατω,
διπλα τους, εκει που η οργη και το μισος ειναι στον αερα.
προσπαθουν να μας κανουν ιδιους με αυτους
να απανταμε με τη βια
να φοβομαστε τοσο κατι , που να το εξαφανισουμε
να τους μισουμε ,  
να γινουμε βια και μεις
 ..
με μια σφαιρα δεν αλλαζει ο κοσμος...
ουτε σκοτωνοντας τους κακους
ουτε απογορευοντας τους .

τι κι αν ο κοσμος αλλαξει
αν εμεις μεινουμε ιδιοι
    ....
μετα καθησυχαστηκα και σκεφτηκα οτι οι εντιμοι ανθρωποι δεν
στηνουν ενεδρες για να σκοτωσουν  ανθρωπους
 πανε ενας με εναν..
 το παραδειγμα ειναι πιο δυνατο απο τις λεξεις
το παραδειγμα του π.φ. που εκατσε να μιλησει
 στους  φονιαδες του
ειναι πιο δυνατο
 απο τις λεξεις
απο τον φοβο
          νικησε  τον φοβο
και αν την αλλη φορα μεινουμε ολοι πισω
να συζητησουμε ή να παλεψουμε 
ειτε οτιδηποτε αλλο
αλλα να μην φυγουμε ,
μπορει να μαστε 7 ή 17 ή 117 οι π.φ.
νεκροι
ομως θα εχουμε νικησει

  αυτα σκεφτομουν και δεν ειδα τον πανικο του συστηματος να απογορευσει την χ.α.
 οτι επεσαν απο τα συννεφα  αυτοι που δηθεν δεν ηξεραν το ποιον της χ.α
οτι εξεπλαγησαν οι νυκοκοιραιοι που εδωσαν στους φονιαδες την ψηφο τους.
και ολοι μαζι εσπευσαν να δειξουν με το δαχτυλο και να τραβηξουν το αυτι
 και να καταδικασουν τη βια απο που και αν προερχεται ..
παρελειψαν βεβαια να καταδικασουν την βια των μπατσων,των δημοσιογραφων
των τραπεζων , των πολυεθνικων,
 του κεφαλαιου επανω στα εθνη..
η κοινωνια μας ειναι τοσο ανωριμη που οτι φοβαται το απογορευει και το περιθωριοποιει
ή το απογορευει , το ηρωοποιει , το κανει της μοδας, το κανει δικο της,
    το ακινδυνοποιει..
 μια κατ επιφασην δημοκρατια  να βγαλει εκτος νομου
τους εγκληματιες, τους φονιαδες,τους φασιστες  που η ιδια εφτιαξε και συνεπως γνωριζε πολυ καλα την υπαρξη τους 
αλλα οταν αρχισε να βρωμαει  τους καταδικασε ενοχους αυτους
 λες και  δεν ειναι ο αυτουργος,
λες και τοσα χρονια δεν ευθυνεται για τοσες χιλιαδες αμεσους ή εμεσους φονους
,ολη αυτη η ολιγαρχικη
πολιτικη  χουντα που κυβερνησε  μετα την στρατιωτικη χουντα
και κυβερναει ακομη.

το πολιτικο συστημα   
που το ιδιο ευθυνεται για την βια που ασκειται στην ζωη μας  ...
μεσω της αστυνομιας , της τραπεζας ,της τηλεορασης ,
 της  εταιριας , της εργασιας μας
,καταδικαζει την χ.α. για βια  τοσο υποκριτικα
 , προσπαθωντας να στρεψει την προσοχη αλλου
και να παρει αφεση αμαρτιων καταδικαζοντας τους ναζι.
αυτοι που φωναζουν  'ενοχοι' ειναι πιο ενοχοι απο τους ενοχους

η κατασταση ωστοσο πολωθηκε
εσκεμενα
ωστε να δουμε λεει  καπου αλλου
στην καταδικη της βιας
απο που και αν προερχεται
και στα δυο ακρα  

και οχι εκει
να μη δουμε
τα σχολεια  και τα νοσοκομεια που κλεινουν
το νερο και την ενεργεια που πουλιεται σε ιδιωτες
την αρπαγη της γης  απο τις εταιριες

 στο πρωτο σταδιο
μαζι με τον γενικοτερο εκφασισμο της κοινωνιας

 ολα αυτα
δεν γινονται στα κρυφα
γινονται μπροστα στα ματια μας

γινονται με την ανοχη μας.
και πρεπει να παρουμε την ευθυνη
αν καθισουμε απραγοι

...

εγω παντως οσο και να φοβαμαι θα μεινω...

πειραματοζωα

μας κανουν πειραματα εδω
μας ριχνουν κατι στο νερο και στον αερα και μας βαζουν και στις τροφες που τρωμε
ανθρωποι με ασπρες ρομπες και γκριζα κουστουμια ,πειραματιζονται
μας εμποτιζουν με αντανακλαστικα επικτητα οπως να τρωμε μολις χτυπησει το καμπανακι
οπως να σκυβουμε το κεφαλι οταν μας μιλανε ,να κουναμε την ουρα μας ακουγοντας το μπραβο
να μας τρεχουν τα σαλια με την πλαστικη κουκλα ,να φοβομαστε την παντοφλα..
μας μαθαινουν κολπα και μας ταιζουν αν τα κανουμε
μετα μας ταιζουν ολο και λιγοτερο για τα ιδια κολπα
ολο και λιγοτερο , για να δουν μεχρι που μπορουμε..
ανθρωποι με γκριζα κοστουμια και ασπρες ρομπες
μας ποτιζουνε φοβο
μαστιγιο και καροτο
και καταγραφουν τις αντιδρασεις μας
αν καταφυγουν καποιοι και ξεφυγουν
απ το λαβυρινθο
να μας κλεισουνε σε λευκα κελια ,σε γκριζες ζωες
προσπαθουνε
να αγορασουμε τα σκατα τους
τις ψευτικες αναγκες
που μας εμφυτευσαν
να καλυψουμε
δινοντας τους
 τον χρονο μας 
στη ζωη
λες να μπορουν να αγορασουν χρονο
πληρωνοντας
με τον δικο μας χρονο?
με τον χρονο που χανουμε μην εκπληρωνοντας
το θελω μας
που μας αποστερειται
ο χρονος που περναει να ειναι  αναλογος
η αντιστροφως αναλογος
με το κρατος τους
επανω μας
μεχρι να καταλαβουμε
οτι ειμαστε μονο αυτο

πειραμα

πρωτα να ξεριζωσουμε τον εξουσιαστη απο μεσα μας

επ ωμου

και οταν θα λες για το πως φτιαχνεις τα καπνιστα λουκανικα
 και την πατεντα με το μπουρι που εφτιαξες
και γω θα κανω πως εντυπωσιαζομαι
θα σου απαντησω
για αυτο που ξερω εγω οτι υπαρχει
για το φως ,για την αγαπη
που βρισκεται σε ολα μεσα τα πραγματα
θα σου πω οτι δεν χρειαζεται να μαθεις τιποτα
και δασκαλο δεν θελει 
πιο σημαντικο απο μια πετρα
ουτε μεσο για να φτασεις στον προορισμο
,για το αντανακλαστικο του θηλασμου
και την βιοπυξιδα των πουλιων
και οτι υπαρχει μια δεξαμενη εμπειριων και σκεψεων
ολων των ανθρωπων που εζησαν όποτε και οπουδηποτε
και μια συνδεση παρα την μοναξια μας
και οτι ολα ειμαστε ενεργεια
 δηλαδή

και συ μετα θα με κοιταξεις σαστισμενος
σαν να μιλαω βιετναμεζικα
τα ματια λιγο θα κατεβασεις
και θα πεις
γεια γεια τωρα
,τα λεμε
 

obey not

https://www.youtube.com/watch?v=NUmq7SazNeM                



  just undo it

Heaven

They’ve chained my heaven with wire
They’re drawing schemes on my brain
They want another copy of themselves
To use it to retrieve lost time

But I’m not giving up on my vision
And I will eat dreams instead of bread
I’m taking my happiness with me
It’s a piece of free heaven

                 nebo -elektricni orgazam

ερωτας

τι ειναι ο ερωτας?
έρωτας είναι το ίπτασθαι οικειοθελώς, το ωραιάσθαι αενάως, το αγγίζεσθαι χαιδευτικώς, το ποθείν καθ'ολοκληρίαν, το καλλωπίζειν το χώρο, το φαντάζεσθαι εγχρώμως, το διαλέγεσθαι μωβ, το αντι-εξουσιάζεσθαι ανυπερθέτως, το συνουσιάζεσθαι επαναληπτικώς.
Γενικώς το ευ ζειν...
το αποπλανάσθαι στην απουσία της μοναξιάς
"Χ.Μίσσιος"

είμαστε

σε περιμενω παντου (τασος λειβαδιτης)

   

Σὲ περιμένω παντοῦ

 

 

 

 

 

 

 

 

 Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.

Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.

Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.

Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.

Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!

......

ανθρωπόΦως

 Ειμαι αυτό που ανατελλει

Αυτό που ερχεται  .. παντα

Το αυριο ανηκει  σε μενα

Και τα αδερφια  μου

Την ανουσία της υπαρξης  ξεγελασα

Το μικρο βημα εκανα

Ειδα το τιποτα και αποστρεψα το βλεμμα

 τον  εαυτο μου διεκρινα  στο σκοταδι
και αναταραχτηκα

με συμπονεσα  και σπαραξα

θυμωσα  με τον ανθρωπο  μεσα  μου

 Εκλαψα  

Φωναξα με σπασμενα δοντια

Τα ματια εκλεισα
  και τα ανοιξα

Τον πονο μου γκρεμισα

τον λαβωμενο μου εαυτο προστατεψα

Και  αποδεχτηκα

Αγαπησα τη σταλα της βροχης

Την ζωη αισθανθηκα

Ειδα όλα σου τα χρωματα

Και αγαλίασα

Αληθεια θελω  και ειρηνη

Την υλη δεν  ζηλεψα

Τον χρονο δεν   πιστεψα

Την αγαπη δεν προδωσα

Δικο μου δεν ισχυριστηκα

Ουτε  επιβληθηκα

Τον ανθρωπο στον ωμο κουβαλω

Μαζι να παμε στη συνειδηση

Με το νερο ομοιασα

 λογο απελευθερωσα

το αρχαιο ενσαρκωθηκα

την φθορα αρνηθηκα

Την μαγεια ζωντανευσα

Την ορμη  σκοπευσα

Και  την πιστη θαυμασα

Και αν δεν ανοιξα  ακομη καμια πορτα

Στην ψυχη μου

Αγαπω να πεταω πανω από το τιποτα

στις λασπες να κυλιεμαι  

και στα βαθη τα σκοτεινα να ασφυκτιω

Μονο κρατα το σκευος καθαρο

 ειμαι εμεις

Αυτό που γινομαστε

ερχομαι

αντιφασιστας

Αντιφασιστας

Ποτε δεν μου αρεσε αυτή η λεξη

Εχει μεσα του τον φασιστα

Τι θα πει αντιφασιστας?

Είναι ο αντιθετος του φασιστα

Και ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω γιατι  πρεπει να αυτοπροσδιοριζομαστε

Ως αντιθετοι του φασισμου ,ως   αυτονοητοι

Γιατι κάθε πραξη μας να είναι αντιπραξη στον φασισμο

Και όχι πραξη καθαρα  δικη μας

Πραξη αλληλεγγυης  η ότι άλλο θες

Αλλα δικη μας

Γιατι  να δινουμε τοση αξια στον φασισμο

Ώστε να αντιπροσδιοριζομαστε ως αντιφασιστες

Ας λεμε και το  ασπρο  αντιμαυρο

Και το φως αντισκοταδι

Αν δεν εχουμε εμεις περιεχομενο να προταξουμε

Το αντι  δεν μπορει να  κρατησει

Και θα μεινουμε φασιστες

Στην πρακτικη μας..

Προτιμω την αλληλεγγυη

Από  τον αντιφασισμο

μεταναστες (μπ.μπ.)

Για τον όρο «μετανάστες».

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα το όνομα που μας δίναν:
«Μετανάστες»
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους.
Εμείς, ωστόσο,
δε φύγαμε γιατί το θέλαμε,
λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη.
Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε
να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.
Εμείς φύγαμε στα κρυφά.
Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ΄ναι, μα εξορία.
Εμείς απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά
στα σύνορα,
προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό
σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ΄ερωτήσεις
κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα
ν΄ απαρνιόμαστε,
χωρίς να συχωράμε τίποτα απ΄ό σα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε.
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή!
Ακούμε ίσαμ΄ εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ΄ τα στρατόπεδά τους.
Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε
τα σύνορα να δρασκελίσει.
Ο καθένας μας,
περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,
μαρτυράει την ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας
δε θα μείνει εδώ.
Η τελευταία λέξη
δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μπέρτολτ Μπρεχτ

περασμα

                                   
    ..  και ολα να τελειωσουν αυριο...



















 ...φτανει που βρηκες την αγαπη ...